Hikikomori, czyli japoński wirus samotności i wyobcowania, dotyka coraz więcej ludzi na całym świecie. Przypadki tego zjawiska możemy obserwować również w Polsce. Czym dokładnie jest Hikikomori i do czego prowadzi?
Hikikomori – co to znaczy?
Zjawisko Hikikomori polega na całkowitym wycofaniu się z życia społecznego oraz długotrwałej, nawet kilkuletniej izolacji. Osoby dotknięte tym syndromem prawie w ogóle nie wychodzą na zewnątrz, boją się kontaktu ze światem i próbują przed nim uciec. Swoją życiową przestrzeń ograniczają do jednego pokoju, zamykają się w nim i separują od rodziny oraz całego społeczeństwa. Żyją jedynie w świecie wirtualnym, nie chodzą do pracy ani do szkoły.
Zgodnie z definicja Hikikomori o problemie tym mówimy, gdy izolacja trwa co najmniej 6 miesięcy, a osoba nie cierpi przy tym na żadne inne choroby psychiczne.
Zobacz też, co to jest catfishing i na co uważać w wirtualnym świecie.
Skąd wzięło się Hikikomori?
Jeszcze do niedawna problem Hikikomori kojarzył nam się z krajami azjatyckimi, głownie Japonią. Dziś jednak liczba osób z tym syndromem rośnie także w innych krajach, między innymi w Polsce. Co na to wpływa?
Przyczyn Hikikomori może być bardzo wiele, wszystko zależy od indywidualnych cech i predyspozycji każdego człowieka. Jednak jednym z głównych czynników odpowiedzialnych za to zjawisko może być rosnąca presja wywierana na młodych ludzi w szybko rozwijających się społeczeństwach. Od młodych osób oczekuje się doskonałych wyników szkole, na studiach i szybkiego sukcesu w życiu zawodowym. Do tego dochodzi strach przed dorosłością i odpowiedzialnością za własne życie oraz niechęć do opuszczenia rodzinnego domu.
Czy z Hikikomori można się wyleczyć?
Hikikomori nie jest typową chorobą. To raczej zaburzenie o charakterze społecznym, więc podlega terapii polegającej na normalizacji kontaktów społecznych. W Japonii powstała nawet specjalna organizacja New Start, która pomaga osobie chorej powrócić do normalnego życia. Terapeutki, zwane siostrami, piszą listy do chorych, potem przemawiają do nich przez zamknięte drzwi, a następnie inicjują pierwsze społeczne interakcje, podczas warsztatów czy zajęć grupowych. Walka z Hikikomori to trudny i żmudny proces, ale cierpiącym na nie osobom często udaje się wrócić do realnego świata.
Może Cię także zainteresować: jak przestać myśleć o swojej byłej dziewczynie?.
